Oh Oh Cuneo, mooie stad achter de Alpen

'Cuneo heeft geen echte bezienswaardigheden.’

Bedankt ANWB-website. Nou, ik vind het er wel leuk hoor. Giulia gaat iedere week naar Cuneo om daar op de markt producten te verkopen. Ik was deze keer ook vroeg opgestaan om mee te gaan richting het centrum van deze regio. Er was op alle straten markt en ik heb dus ook lekker geshopt. In Cuneo is de gemiddelde leeftijd 60 en hoger, dus ik kon me er ook nog lang voelen tussen al die Italiaanse omaatjes. Verder is er, inderdaad je had gelijk ANWB, niet heel veel te beleven. Maar het heeft wel wat schattige straatjes en mooie uitzichten tussen de straten door op de bergen erachter. ’s Middags gingen we terug richting de boerderij om lekker te lunchen na een lange ochtend.

Verder is de laatste week voornamelijk rustig geweest, ik heb de paardjes buiten gezet en de ponietjes een manicure gegeven. Een Argentijnse vriend was Maxi kwam langs, dus ik heb mijn Spaans ook kunnen oefenen (barslecht).. We zijn lekker wezen eten bij een osteria ergens hoog in de bergen. Het was er zowaar koud, maar de bergen zijn er prachtig en het eten was er heerlijk. ’s Winters wordt het soms min dertig, dus relatief was het er nu warm, maar ik kan me niet voorstellen dat je daar dan geïsoleerd woont. Brrr.

Mijn terugreis van Demonte naar Nice was wellicht nog chaotischer dan mijn heenreis, al wel minder stressvol want ik had rustig de tijd om over te stappen. Mijn provider is denk ik ook flink in de war van mijn gereis: Welkom in Frankrijk... Welkom in Italië.... Welkom in Monaco.... Welkom in Frankrijk.

Voordat ik terugvloog naar Nederland had ik nog een dagje in Nice. Er lopen er uitzonderlijk veel Amerikanen rond, en sowieso moest ik wel weer even wennen aan zoveel toeristen. Ik heb de oude stad bewandeld, het kasteel (nou ja de heuvel waar het ooit op stond) bezocht en over de markt geslenterd. Natuurlijk zou het Frankrijk niet zijn zonder wat protesten, dus de Communistische partij van Frankrijk marcheerde door de straten en ergens anders was een kleinschalige actie tegen het regime in Gabon bezig.

Het weer was minder nice dan je zou verwachten met Nice, met in de ochtend regen. De Cote d’Azur was dan ook niet zo zeer azur dan wel blu. Gelukkig werd het halverwege de dag beter en was het zelfs lekker warm toen ik aan het eind van de ochtend op het strand ging zitten met een zakje olijven van de markt.

Wel was ik in constante taalkundige verwarring. ‘Si, yes, ja....eh da? O ja oui. Mijn niet-bestaande Frans werd constant vervangen door mijn welfunctionerende Italiaans. Na een hele dag had ik eindelijk ‘Bonjour, merci, au revoir’ onder de knie, natuurlijk net tegen de tijd dat er werd overgestapt naar ‘bonsoir’..... Na weer gerend te moeten hebben naar de vliegveldbus (misschien zou het makkelijker gaan als ze daadwerkelijk de tijden ergens zouden aangeven) ruim op tijd op het vliegveld aangekomen, dus nu lekker tijd om te schrijven.

Kleine pleziertjes op het vliegveld:

Bijnamen: Een vrouw die luidkeels ‘Snuf, Snuf!’ door de terminal roept. Tenminste, ik hoop dat het een bijnaam is (en ja het waren Nederlanders).

Amerikaanse vrouw die bij de Starbucks komt vragen om Prosecco. It’s like a kind of wine! Na verteld te worden dat er geen bar in deze (kleine) terminal is die dat schenkt: ‘But this is the second biggest airport in France!’ (Dat is het niet). That’s ridiculous! (Niet echt).

Hyperactief driejarig kind dat bij de bagageband een loopplank op en af rent. ‘Niet zo hard rennen,’ zegt de moeder. Kind reageert door hard weg te rennen onder de kreet: ‘Jaaaaa, lekker rennen!’ Taptaptaptap :)