Hestegarden

Ik ben inmiddels goed gesettled op Hestegarden. De boerderij ligt in de Gaular gemeenschap, op ongeveer 20 min lopen van Sande, het grootste dorp (één koffietentje, een Spar en een kledingwinkeltje) in de buurt. De vallei is vrij nauw, met een rivier die door het midden loopt en redelijk hoge bergen aan weerszijden. Het weer is zoals al was voorspeld; veel regen, maar gelukkig soms dagen dat het droog en zelfs zonnig is. Op heldere (en dus vaak koude dagen) hangt er 's ochtend mist uit de rivier, wat voor prachtige beelden zorgt. De omgeving is groen (en rood en geel, want herfst) en er mag overal gewandeld worden, want in Noorwegen is de natuur van iedereen en is er dus niet zoiets als privé terrein.

Het werk is veel van hetzelfde (stallen uitmesten, voeren), maar fijn regelmatig en alleen echt in de ochtend. De middagen heb ik vrij om te werken, ponies te poetsen en in te vlechten, te wandelen of rijden als het weer mooi is. De mensen op de boerderij, Linda en Ulla, zijn erg aardig en gastvrij, en hoewel ik mijn eigen kelderappartementje heb, ben ik boven in het huis ook altijd welkom en daar wordt ook samen gegeten. In het huis zijn er drie katten, allemaal intense slijmballen die graag geaaid worden, en twee honden; Habbe (ik dacht de eerste week dat hij Abba heette, omdat mijn Franse voorganger er toen nog was die de H niet kon uitspreken) die graag binnen in de warmte zit, en Punktuus, die..eh.. speciaal is. Zijn bijnaam is dan ook l'imbécile.

Er zijn vijf paarden: twee Fjorden, Mumi en Liana, twee Noorse warmbloeden, Cello en Pia, en dan pony Knerten. Verder hebben ze vijf minipaardjes; Nino, Breeze, Molly, Chaos en veulen JJ (spreek uit Gigi, ook wel 'little fucker' genoemd als Linda zijn naam weer eens vergeet).
Zelf mag ik Mumi en Knerten rijden, dus ik ben hard bezig om mijn paardrijskills op te poetsen. Als het regent kan er alleen in de binnenbak gereden worden, maar als het weer goed is dan zijn er veel mogelijkheden voor buitenritten. Ook werk ik veel met Nino, de enige echte hengst op stal, al komt hij maar tot aan mijn middel. Voor snoepjes doet hij graag trucjes, springt hij over hindernissen heen en train ik hem om voor de koets te lopen. Om zijn conditie (en de mijne) een beetje bij te spijkeren hiken we een paar keer in de week (deels) de berg op. Het is eigenlijk hetzelfde als met een hond gaan wandelen, alleen wordt je vreemder aangekeken door de mensen die je tegenkomt.

Ik hoop dat ik nog wat sneeuw ga zien hier, maar volgens Linda valt dat meestal pas in januari of februari. Ik heb al een uitstapje naar Tromso gepland in december, voordat ik naar huis vlieg. Daar kan ik in sneeuw, en hopelijk het Noorderlicht en orka's zien :)